خواستگاری یکی از به یادماندنی‌ترین لحظات زندگی دختر و پسرهاست، اما آداب و رسومی که در بعضی کشور‌ها در همین‌باره وجود دارد، این روزیا مراسم را خاص‌تر می‌کند! هر کشور یا هر قومیتی در جهان، آداب و رسوم خاص خود را دارند که به وسیله آن از دیگران متمایز می‌شوند.

رسوم ازدواج هم در همین دسته هستند که در میان اقوام مختلف، متفاوت است و بعضی‌هایشان عجیب‌و‌غریب و حتی حیرت‌انگیزند. با این توضیح که بعضی از این رسوم مربوط به شهر‌ها یا قبیله‌هایی خاص در این کشورهاست، به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

هند| دزدیدن کفش یکی از خواهر‌های داماد!

یکی از عجیب و غریب‌ترین آداب و رسوم رایج در برخی مناطق هند، این است که عروس باید در روز مراسم، کفش یکی از خواهران داماد را بدزدد تا جرئت خودش را در همین روز به خانواده داماد نشان بدهد و زهرچشمی از آن‌ها بگیرد! جالب‌تر این‌که داماد باید برای پس گرفتن کفش گروگان گرفته شده پول بپردازد تا شانس‌شان برای خوشبخت‌شدن بیشتر شود.

جزیره کریس| تبدیل شدن داماد به فرش!

جزیره کریس، یکی از جزایر کشور فرانسه و همچنین زادگاه ناپلئون اول امپراتور فرانسه است. یکی از رسوم جالب توجه مردم این جزیره، تبدیل کردن داماد به فرش است! پسری که اهل این جزیره باشد و هوس ازدواج به سرش بزند، باید قبل از مراسم عروسی روی زمین دراز بکشد و فرشی روی خودش بیندازدتا اقوام و دوستان عروس و داماد روی او راه بروند! هدف از این کار، بالا بردن آستانه تحمل داماد است!

چین| توانایی گریه کردن به مدت یک ساعت در روز!

چین کشور بزرگی است و مردم قسمت‌های مختلف آن، رسوم بسیار متفاوتی دارند. به طور مثال، در یکی از شهر‌های این کشور، عروس باید از یک ماه قبل از مراسم عروسی، روزی یک ساعت گریه کند و اقوام و دوستان عروس هم باید در این مراسم او را همراهی کنند.

اگر عروسی، چنین توانایی نداشته باشد، خانواده داماد از ازدواج پسرشان با آن دختر ممانعت خواهند کرد! گریه برای مردم این منطقه از چین به معنای خوش آمدگویی به ازدواج و در انتظار اتفاق‌های خوب بودن است.

مغولستان| پیدا کردن جوجه‌ای با جگر سالم!

قبیله‌ای در مغولستان و بعضی از قسمت‌های چین زندگی می‌کنند که به خاطر یک سنت خاص‌شان معروف شده‌اند. آن‌ها از داماد می‌خواهند برای تعیین روز عروسی، یک جوجه را بکشد و بعد جگر جوجه را بررسی می‌کنند. اگر جگر خوب و سالم بود، یعنی می‌تواند روز عروسی را تعیین کند وگرنه باید این کار را یک ماه بعد تکرار کند. دفعه بعدی هم اگر جگر سالم نبود، باید این کار را آن‌قدر ادامه دهد تا یک جوجه با جگر سالم پیدا کند و زمان مراسم مشخص شود.

بورنئو| نرفتن به سرویس بهداشتی به مدت ۳ روز!

جزیره بورنئو، سومین جزیره بزرگ جهان است که در اندونزی قرار دارد. قبیله‌ای در بورنئو وجود دارد که عروس و داماد را سه روز قبل عروسی در یک اتاق نگه می‌دارند و در این سه روز، آن‌ها اجازه رفتن به سرویس بهداشتی را ندارند و باید سعی کنند خودشان را کنترل کنند. اگر از پس این امتحان بر بیایند، یعنی برای شروع زندگی مشترک آماده شده‌اند و در غیر این صورت، خودشان از پیشنهادشان منصرف خواهند شد!

آلمان| بریدن چوب با اره!

بریدن چوب در جشن ازدواج در آلمان، از رسوم کهن و قدیمی است. دو نفر باید، چوب درخت را با اره ببرند و زمان محدودی برای این کار دارند.

هرچند همه عروس و داماد‌ها موفق به این کار می‌شوند، اما گفته می‌شود اگر عروس و دامادی نتوانند در زمان تعیین شده، چوب را به دو قسمت تقسیم کنند، زندگی خوب و شادی نخواهند داشت! هدف از این کار نشان دادن وفاداری است و این‌که آن‌ها همیشه و در هر شرایط سختی با هم خواهند بود.

جمهوری‌چک| سوپ‌دادن به یکدیگر با یک قاشق!

در جمهوری چک زمانی که تصمیم دختر و پسر برای ازدواج با یکدیگر قطعی می‌شود، یک کاسه سوپ مقابل پای آن‌ها شکسته می‌شود و باید زمین را با کمک یکدیگر تمیز کنند و مدام به این اتفاق، لبخند بزنند! سپس به آن‌ها یک کاسه سوپ دیگر با یک عدد قاشق می‌دهند و آن‌ها باید فقط با همان یک قاشق به یکدیگر غذا بدهند.

معلوم نیست اگر دختر و پسری با خوردن غذا با قاشق مشترک مشکل داشته باشند، چه سرانجامی خواهند داشت! طبق فرهنگ مردم این کشور، این کار‌ها به این دلیل است که عروس و داماد فراموش نکنند که باید در همه کار‌ها در زندگی‌مشترک به یکدیگر کمک کنند.

ماداگاسکار| کشتی با گاومیش‌ها!

در ماداگاسکار قرن‌هاست پسر‌ها بر اساس سنتی قدیمی باید به منظور نشان دادن آمادگی‌شان برای مدیریت زندگی‌مشترک دست به کار عجیبی بزنند.

پسر‌ها در این کشور برای این‌که بتوانند دل دختر‌ها را به دست آورند و توانمندی‌شان برای شروع زندگی‌مشترک را به اطلاع خانواده دختر برسانند، به جنگ گاومیش‌ها می‌روند و با آن‌ها کشتی می‌گیرند! طبیعتا اگر پشت این حیوان را به خاک بمالند، گرفتن جواب «بله» از دختر و خانواده‌اش دور از دسترس نخواهد بود.

اسکاتلند| تحمل کثیف بودن طرف مقابل!

عروس و داماد، همیشه از نظر یکدیگر در روز‌های قبل از ازدواج زیبا هستند. پس دوستان و اقوام آن‌ها در اسکاتلند، چند روز قبل از عروسی دست به کار می‌شوند و عروس و داماد را کثیف و سیاه می‌کنند و سپس آن‌ها را در کنار یکدیگر به درخت می‌بندند تا به این شکل، تحمل آن‌ها را افزایش دهند و آماده مدیریت مشکلات زندگی‌مشترک کنند.

جالب‌تر این‌که اگر عروس و داماد بتوانند به مدت یک روز، کثیف بودن طرف مقابل را تحمل کنند و از این آزمون با موفقیت خارج شوند، به این معناست که در طول زندگی هم می‌توانند به خوبی از پس مدیریت مشکلات زندگی‌مشترک برآیند.

ولز| ساخت قاشق چوبی برای عروس!

اهالی کشور ولز هم یک رسم جالب برای مراسم خواستگاری دارند. زمانی که یک پسر به دختری علاقه‌مند می‌شود، باید یک تکه چوب بخرد و آن را به زیباترین شکل ممکن تبدیل به قاشق کند.

سپس در یک دورهمی دوستانه یا خانوادگی، باید این قاشق کنده کاری شده را که به زیبایی هم تزیین خواهد شد، به عروس هدیه بدهد. این کار به این معناست که او هیچ وقت اجازه نمی‌دهد عروس خانم در زندگی مشترک با او گرسنه بماند.

کره‌جنوبی| تحمل ضربه به کف پا!

در شهر‌های شمالی کره‌جنوبی بیشتر مردم بر این باور هستند، برای شروع زندگی مشترک باید به کف پا‌های داماد با ماهی مرده و چوب بامبو ضربه بزنند. آن‌ها می‌گویند به این شکل، داماد آماده مواجه شدن با مشکلات و سختی‌های زندگی مشترک می‌شود! در ضمن اگر دامادی در زمان نوش جان کردن این ضربه‌ها، بیش از حد ناله یا اعتراض کند، مشخص می‌شود که هنوز زمان داماد شدنش نرسیده است!

فرانسه| برخوردی گرم با شلوغ‌کاری خانواده داماد!

در بین بعضی مردم فرانسه این رسم وجود دارد که شب قبل از عروسی، دوستان و اقوام داماد با تعدادی قابلمه به سمت خانه عروس می‌روند و تا نزدیک صبح با ملاقه به پشت قابلمه‌ها می‌کوبند و به این شکل سر و صدا تولید می‌کنند. خانواده عروس باید برای این گروه از اقوام و دوستان داماد، نوشیدنی گرم در روز‌های زمستان و نوشیدنی خنک در روز‌های تابستان تهیه و از آن‌ها پذیرایی کنند. اگر واکنش آن‌ها به این شلوغ کاری خانواده داماد، گرم و صمیمی نباشد، به احتمال زیاد این ازدواج سر نخواهد گرفت!

موریتانی| چاق شدن اجباری عروس!

موریتانی، کشوری در شمال‌غربی آفریقاست که طبق فرهنگ مردم این کشور، عروس هر قدر چاق‌تر باشد، بهتر است و چاق بودن یک عامل جذابیت برای عروس محسوب می‌شود.

به همین دلیل است که دختر‌ها قبل از عروس شدن، باید چاق شوند تا آمادگی آن‌ها برای ازدواج ثابت شود، اما چطور؟ باورش سخت است، اما برای چاق شدن عروس در این کشور، مزارعی وجود دارد که دختر‌های دم‌بخت مدتی به آن‌جا می‌روند، آن‌قدر می‌خورند تا چاق شوند و این چاقی خیلی وقت‌ها باعث بیماری و حتی مرگ عروس نگون‌بخت شده است.

کنیا| آب دهان پدر روی صورت عروس!

یکی از مشهورترین اقوام آفریقایی، پرجمعیت‌ترین و دارای اصیل‌ترین شیوه‌های سنتی و بدوی زندگی، قبایل ماسایی هستند که در کشور‌های تانزانیا و کنیا زندگی می‌کنند. در بین این قبایل، رسم است پدر عروس در روز عروسی وقتی عروس و داماد تصمیم می‌گیرند به خانه خودشان بروند باید روی صورت دخترش تف کند و این کار به معنای آرزوی شانس و خوشبختی برای دخترش است!

فیجی| تلاش برای شکار دندان نهنگ!

فیجی یک کشور جزیره‌ای در اقیانوس آرام جنوبی است و رسم خاص مردم این کشور برای ازدواج هم به ساحلی بودن این کشور اشاره دارد. خواستگار‌ها در فیجی باید قبل از شروع مراسم عروسی، یک دندان نهنگ را به دست عروس برسانند تا حسن نیت خود را ثابت کنند.

این کار بسیار سخت و خطرناک است که جان داماد را تهدید می‌کند، اما از قدیم، رسمی مردانه محسوب می‌شده که هنوز هم در بیشتر قبایل این کشور و قبل از شروع مراسم عروسی باید انجام شود.

مکزیک| بستن عروس و داماد به یکدیگر

در مکزیک، زمانی که یک دختر و پسر به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند، باید توسط یک بزرگ‌تر با طنابی به یکدیگر وصل شوند تا عیارشان برای شروع زندگی مشترک مشخص شود! ماجرا از این قرار است که آن‌ها را با یک طناب به یکدیگر می‌بندند و این کار به عنوان نمادی از اهمیت داشتن اتحاد در زندگی مشترک انجام می‌شود، اما این تمام ماجرا نیست!

در ادامه آن‌ها باید تلاش کنند تا در عین بسته بودن دست‌هایشان، طناب را باز کنند تا آمادگی‌شان برای شروع زندگی مشترک به دیگران ثابت شود. البته در سال‌های اخیر، این طناب با گل‌های سفید، مهره و کریستال‌های مختلف تزیین می‌شود. عروس و داماد هم معمولا چند دقیقه‌ای در بند این طناب هستند و سپس توسط یکی از اقوام باید این طناب باز شود.

اوکراین| شکستن ظرف‌های خانواده عروس!

بعضی از مردم قدیمی‌تر اوکراین که هنوز به یک‌سری از آداب و رسوم کهن‌شان پایبند هستند، معتقدند داماد قبل از مراسم عروسی باید به همراه خانواده‌اش به خانه دختر مورد علاقه‌اش برود و بعد از پذیرایی، تعدادی از ظرف‌های خانه آن‌ها را بشکند. رسم شکستن ظرف‌های خانواده عروس در این کشور به این معناست که داماد بداند قلب خانواده دختر با رفتن وی شکسته و باید بیش از پیش، مراقب رفتارهایش با همسرش باشد!

منابع: elitedaily ،theguardian ،scoopwhoop

در سرتاسر جهان، می‌توانید شهر‌هایی را پیدا کنید که تاریخچه جالبی دارند. برخی تمدن‌ها شهر‌های جدیدی روی ویرانه‌های باستانی بنا کردند در حالی که بقیه در نزدیکی مکان‌های تاریخی رشد کردند.

بسیاری از این شهر‌ها می‌دانند که نمایش و احترام به گذشته رمز اصلی حفظ آثار ارزشمند آن‌ها است. وجود ویرانه‌های باستانی در شهر شما، نه تنها باعث افتخار می‌شود بلکه اقتصاد را تقویت می‌کند. هر سال، میلیون‌ها گردشگر در سراسر جهان سفر می‌کنند تا این آثار خیره کننده را با چشم‌های خودشان ببینند.

شهر‌هایی مثل آتن، روم و پاریس از مدرنیزه شدن کامل خودداری کردند تا به میراث خود ادای احترام کنند. به همین ترتیب، آن‌ها جندین دهه جزء مقاصد گردشگری محبوب بوده اند. مردم از احساس رفتن به گذشته، لذت می‌برند. غرق شدن در ویرانه‌های باستانی، نیم نگاهی به زندگی در هزاران سال پیش ارائه می‌دهد. در این مطلب با شهر‌های جالبی که روی ویرانه‌های باستانی ساخته شده اند، آشنا می‌شوید.

اُقصُر، مصر

اقصر یک شهر مدرن است که در ساحل شرقی رود نیل در جنوب مصر قرار دارد.‌ این شهر در حال حاضر بیش از نیم میلیون نفر جمعیت دارد. اقصر در قرن‌های ۱۶ تا ۱۱ قبل از میلاد جمعیت زیادی داشته است. اقصد یا تِبای باستان یکی از قدرتمندترین شهر‌ها در آن دوره به حساب می‌آمده است. معابد بزرگ، مقبره‌های سلطنتی و دره ملکه‌ها همگی در این منطقه در مصر واقع شده بودند.

تولوم (Tulum)، مکزیک

زمانی در ساحل مکزیک، یک تمدن باستانی وجود داشته است. تصور می‌شود ویرانه‌های تولوم در سال ۵۶۴ میلادی ساخته شده باشند. مورخان معتقدند که این شهر را قوم مایا ساختند و در آن ساکن شدند. چند هزار سال بعد، شهر تولوم امروزی ۲۰هزار نفر جمعیت دارد. همچنین گردشگران زیادی را به سواحل دیدنی و ویرانه‌های تاریخی خود جذب می‌کند.

لیما، پرو

اینکا‌ تمدن آمریکای جنوبی بود که حدود ۱۴۰۰ میلادی توسط قوم کِچوآ شکل گرفت. متاسفانه به مرور زمان برخی از شهر‌های اینکا به فراموشی سپرده شد. اما حفاری‌هایی که در اوایل دهه ۱۹۵۰ انجام شد، از یک هرم خشتی به نام «هوآکا هوالامارکا» پرده برداشت. محققان ادعا می‌کنند که این ساختمان باستانی بیش از ۲۰۰۰ سال پیش توسط اینکا‌ها و قبیله هولالا‌ استفاده می‌شده است.

پاریس، فرانسه

پاریس یکی از رمانتیک‌ترین شهر‌های جهان است و لقب آن «شهر نور و عشق» است. اما بسیاری از افراد نمی‌دانند که پاریس روی بقایای بیش از شش میلیون نفر ساخته شده است. گوردخمه پاریس مجموعه‌ای از استودان‌های زیرزمینی است که حدود سال ۱۷۸۶ ساخته شده است. بیش از ۳۰۰هزار نفر هر سال از این گوردخمه‌ها بازدید می‌کنند.

بارسلونا، اسپانیا

مورخان معتقدند که اولین ساکنان بارسلونا به قرن یکم میلادی بازمی گردند. این شهر توسط رومیانی بنا شد که شهر جدیدشان را بارسینو نامیدند. حدود ۲۰۰۰ سال بعد، این شهر هنوز بسیار پرجمعیت است و بیش از ۵میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند. یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های شهر، گورستان قرن سومی آن است که ۷۰ قبر رومی در آن وجود دارد.

مکزیکوسیتی، مکزیک

هرنان کورتس مسئول بازسازی «میدان زوکالو» مرکز سیاسی و تشریفاتی آزتک است که به عنوان میدان اصلی مکزیکوسیتی فعالیت می‌کند. درست است که مکزیکوسیتی مدرنیزه شده، اما هنوز بقایایی از تمدن باستانی آزتک در آن وجود دارد. معبد مایور یکی از آخرین آثاری است که قدمت آن به امپراتوری آزتک پیش از کلمبیا بازمی گردد. مکزیکوسیتی یک مرکز تاریخی دارد که به شهر باستانی که زمانی در این مکان بود، ادای احترام می‌کند.

لندن، انگلستان

مورخان معتقدند که لندن حدود سال ۵۰ میلادی توسط رومیان تاسیس شده است. تاریخ غنی این شهر طی دو هزار سال گذشته شکل گرفته است. متاسفانه بخش اعظم لندن باستان توسط بمب‌های آلمانی در جنگ جهانی دوم ویران شد. اما هنوز چند ویرانه تاریخی در این شهر وجود دارد. یکی از قدیمی‌ترین آثار، دیوار رومی لندن در حال خراب شدن است، هرچند زمانی یک دیوار دفاعی دور شهر به حساب می‌آمد.

سئول، کره جنوبی

سئول در حال حاضر بزرگترین کلانشهر کره جنوبی است که حدود ۱۰میلیون نفر جمعیت دارد و قدمت آن به ۲۰۰۰ سال می‌رسد. این شهر در قرن هجدهم پیش از میلاد توسط قوم باکجه تاسیس شد. هرچند سئول شهر بسیار مدرنی است، اما دیوار باستانی آن هنوز در قلب شهر ایستاده است. مورخان معتقدند که قدمت این دیوار به اوایل دهه ۱۳۰۰ بازمی‌گردد و برای حفاظت از سئول در مقابل مهاجمان ساخته شده است.

نمرود، عراق

در ۳۰ کیلومتری جنوب موصل، شهر باستانی نمرود قرار دارد. مورخان معتقدند که نمرود پایتخت اولین امپراتوری جهان در ۸۰۰ سال قبل از میلاد بوده است. در اوایل دهه ۱۸۴۰، کاخ‌ها و معابد بزرگ آن کشف شد. متاسفانه، بعد از اشغال این منطقه توسط دولت داعش در سال ۲۰۱۶، بسیاری از آثار تاریخی ویران شد.

گوندار، اتیوپی

شهر گوندار، واقع در شمال اتیوپی، در سال ۱۶۳۵ میلادی تاسیس شد. متاسفانه بخش اعظم این شهر در حمله‌های مکرر اواسط دهه ۱۸۰۰ تخریب شد. اما بقایای چند قلعه و کلیسا هنوز در آن یافت می‌شود. این منطقه پرجمعیت نیست، بنابراین وقتی گردشگران از آن بازدید می‌کنند، احساس می‌کنند به گذشته سفر کرده اند.

بوروبودور (Borobudur)، اندونزی

بعد از اینکه یک حاکم بریتانیایی در اوایل دهه ۱۸۰۰ بوروبودور را پیدا کرد، زندگی جدیدی به ویرانه‌های آن داد. رمز و راز‌های زیادی این تمدن باستانی را احاطه کرده است، زیرا خاکستری آتشفشانی صد‌ها سال آن را پوشانده است. خوشبختانه، برخی از معابد تاریخی به شکوه سابق خود بازسازی شده اند. اکنون هزاران بازدیدکننده از سراسر جهان برای تماشای شهر باستانی بوروبودور به آن سفر می‌کنند.

مادورای، هند

مادورای یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های جنوب هند است. این شهر ابتدا به شکل گل نیلوفر آبی ساخته شده بود که با یک معبد احاطه می‌شد. این شهر اکنون بیش از نیم میلیون نفر جمعیت دارد. باتوجه به تاریخچه غنی مادورای و معابد باستانی بسیار، این شهر هر سال بیش از یک میلیون بازدیدکننده دارد.

شی‌آن، چین

سال ۶۱۸ تا ۹۰۷ میلادی سلسله تانگ بر شهر شی‌آن حکومت می‌کرد. امپراتوران تانگ ثروتمندترین و قدرتمندترین رهبران جهان در آن زمان بودند. این شهر مدرن امروزی تاریخ غنی دارد. معابد، کاخ‌ها و ساختمان‌های باستانی هنوز در این شهر وجود دارد و هزاران گردشگر را هر سال به خود جذب می‌کنند.

اورنگ‌آباد، هند

در ۳۰ کیلومتری شمال غربی اورنگ آباد، می‌توانید غار‌های تاریخی الورا (Ellora) را پیدا کنید. این ویرانه‌های باستانی نگاهی اجمالی به تمدن هزاران سال پیش در این منطقه ارائه می‌دهد.

یکی از چیز‌هایی که این ویرانه‌ها را تماشایی می‌کند مجسمه‌های بزرگ آن است که از دل سنگ‌های یک‌تکه عظیم حکاکی شده اند. محققان شواهدی یافتند که قدمت برخی از این آثار به سال ۱۰۰۰ میلادی بازمی گردد. شهر امروزی اورنگ آباد بسیاری از میراث خود را مدیون ویرانه‌های الورا است.

پترا، اردن

نبطی‌ها ۳۰۰ سال پیش از میلاد این شهر را ساختند. در این دوره زمانی بود که مردم شروع به کندن ساختمان‌ها در دل ماسه‌های قرمز کردند. برخی محققان معتقدند که ساکنان امروزی پترا حدود ۲۰۰ سال پیش از مصر مهاجرت کرده اند. همچنین ساکنان پترا تنها کسانی هستند که اجازه فروش و کار در این شهر باستانی دارند. هیچ خودرویی اجازه تردد در این شهر را ندارد و فقط پیاده و یا با شتر، الاغ و گاری می‌توان در آن حرکت کرد.

آتن، یونان

برخی شهر‌ها در تصمیم بین مدرن‌سازی یا حفظ سبک اصلی خود گیر کرده اند. اما آتن ثابت کرده که یک شهر مدرن به راحتی می‌تواند با آثار باستانی خود همزیستی داشته باشد. این شهر بعد از تاسیس در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد به رشد خود ادامه داده است. در حال حاضر آتن حدود ۵۵۴هزار نفر جمعیت دارد. ویرانه‌های تاریخی پارتنون و آکروپولیس تنها چند اثر تاریخی هستند که میلیون‌ها بازدیدکننده را هر سال جذب می‌کنند.

تیمبوکتو (Timbuktu)، مالی

تیمبوکتو در شمال رودخانه نیجر واقع شده که آن را مکان ایده آلی برای عشایر اولیه می‌کرده تا اردوگاه‌های فصلی خود را در آن برپا کنند. اما در اوایل قرن دوازدهم بود که آن‌ها تیمبوکتو را به سکونتگاه دائمی خود تبدیل کردند.

طی سال ها، این شهر به عنوان مرکز تحصیلی نامی برای خودش دست و پا کرده است. کتابخانه‌های شهر زمانی هزاران نسخه دست نویس تاریخی، کتاب و نقشه را در خود نگه می‌داشتند. اگرچه بسیاری از ساختمان‌های باستانی دیگر وجود ندارند، اما معماری تاریخ سعی می‌کنند آنچه از ساختمان‌های اصلی به جا مانده را حفظ کنند.

زیمبابوه بزرگ، زیمبابوه

تحقیقات علمی قدمت افرادی که در منطقه زیمبابوه بزرگ زندگی می‌کنند را به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گرداند. مورخان معتقدند که قوم بانتو در عصر آهن عمدتا در این منطقه زندگی می‌کردند.

این شهر باستانی بیش از هزار سال است که مدرن شده است. اما ویرانه‌های زیمبابوه‌ بزرگ هنوز هم قلب آفریقای جنوبی قلمداد می‌شود. دیوار‌های بزرگ و برج‌های سنگی بلند آن بین قرن ۱۱ و ۱۵ ساخته شدند.

پکن، چین

مورخان کشف کردند که انسان پکن (Peking Man) حدود ۷۰۰هزار سال پیش در منطقه زوکودیان پکن زندگی می‌کرده است. اما ۳۰۰۰ سال پیش بود که پکن رسما تاسیس شد.

امروزه حدود ۲۱.۵۴میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند. علاوه بر این، بیش از ۱۴۰میلیون نفر هر سال برای دیدن آثار تاریخی و باستانی به این شهر سفر می‌کنند. از جمله دیوار بزرگ چین، شهر ممنوعه و مقبره‌های مینگ.

کیوتو، ژاپن

شهر کیوتو به عنوان یکی از قدیمی‌ترین و تاریخی‌ترین شهر‌های ژاپن شناخته می‌شود. اعتقاد بر این است که کیوتو با نام هیان (Heian) در سال ۷۹۴ میلادی تاسیس شده است. کیوتو اکنون محل زندگی بیش از نیم میلیون نفر و پایتخت ژاپن است.‌ طی هزاران سال، این شهر ریشه‌های تاریخی خود را حفظ کرد و به خاطر معابد بودایی، باغ‌ها و کاخ‌های سلطنتی خود مشهور شده است.

تخت جمشید (پرسپولیس)، ایران

در سال ۵۱۵ قبل از میلاد، تخت جمشید پایتخت هخامنشیان به حاکمیت داریوش بود. طی سال‌ها، این شهر حکمرانان زیادی را دیده است که هر کدام ویژگی‌هایی را به این شهر افزودند، از جمله کاخ ها، معابد و تالار‌ها.

حدود ۳۳۰ سال قبل از میلاد، اسکندر کبیر به تخت جمشید حمله کرد و این شهر در حال ویران شدن بود. گردشگران هنوز برای دیدن بقایای این شهر باستانی به تخت جمشید سفر می‌کنند.

قاهره، مصر

فرعون منس ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد بر قاهره حکومت می‌کرد. اما مورخان فکر می‌کنند که فاطمیان بنیانگذاران این شهر بودند. طی هزاران سال، این شهر مراحل زیادی از مدرنیزه شدن را به خود دیده است.

اهرام باستانی جیزه هر سال میلیون‌ها گردشگر را جذب می‌کند. باستان شناسان معتقدند که ساخت اهرام ۲۵۵۰ سال قبل از میلاد آغاز شده و تا سال ۲۴۹۰ قبل از میلاد طول کشیده است.

استانبول، ترکیه

مورخان معتقدند که استانبول در سال ۳۳۰ میلادی تاسیس شده است. شهر استانبول امروزی ۱۵میلیون نفر جمعیت دارد. علاوه بر این، هر سال هزاران گردشگر برای دیدن ویرانه‌های باستانی و تفکر در فرهنگ غنی آن، از این شهر بازدید می‌کنند. یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های باستانی آن مسجد کبود است که احتمالا بین سال‌های ۱۶۰۹ و ۱۶۱۶ ساخته شده است.

غار‌های لانگمن، چین

یکی از مشهورترین غار‌های جهان است که هزاران مجسمه باستانی بودا و پیروانش را در خود جای داده است. این غار‌های باستانی در جنوب لویانگ چین واقع شده و بین سال‌های ۳۸۶ و ۵۳۴ میلادی ساخته شده اند. دولت چین سوگند خورده از این غارها محافظت کند.

رم، ایتالیا

وقتی در بخش‌های خاصی از رم قدم می‌زنید، احساس می‌کنید به گذشته سفر کرده اید. یکی از جاذبه‌های اصلی شهر کولوسئوم است، یک تماشاخانه باشکوه که ۲۰۰۰ سال پیش ساخته شده است.

گنجینه‌های باستانی دیگری هم در این شهر مدرن وجود دارند. مسافران از سراسر جهان برای دیدن این ساختمان‌های شگفت انگیز سفر می‌کنند، از جمله فروم رومی که در سال ۲۹ قبل از میلاد ساخته شده، پانتئون که در سال ۱۲۶ میلادی ساخته شده و قلعه سنت آنجلو که در سال ۱۳۵ میلادی ساخته شده است.

منبع: list25

 تا همین اواخر که اینترنت کل دنیا را متحد کرد، همه ما در دنیای کوچک خودمان زندگی می‌کردیم و درباره زندگی در بخش‌های مختلف این سیاره، چیز زیادی نمی‌دانستیم. همه ما زمان زیادی برای ایجاد فرهنگ خودمان صرف کرده ایم و به نظر می‌رسد کار بزرگی انجام داده ایم، چون همه کشور‌ها واقعا بی‌نظیر و البته برای بقیه کمی عجیب هستند.مردم چیز‌هایی که در کشور‌شان عادی است، اما برای سایر کشور‌ها عجیب است را به اشتراک گذاشتند و آن‌ها را با هم می‌بینیم.

هند: ما در روزنامه‌ها و وبسایت ها، بخش تبلیغات ازدواج داریم که از آن برای پیدا کردن عروس یا داماد استفاده می‌کنیم. این تبلیغات بیشتر توسط والدین منتشر می‌شود. شبیه تیندر است، اما تحت نظارت والدین!

نیوزیلند: راه رفتن با پای برهنه، حتی در خیابان و سوپرمارکت‌ها عادی است.

آمریکای لاتین: روی دیوار‌های اطراف خانه شیشه شکسته می‌گذارند تا دزدها نتوانند از آن بالا بیایند. بعد از مهاجرت به کانادا دیدم که آن‌ها حتی دیوار هم دور خانه‌های خود ندارند!

آلمان: سن قانونی نوشیدن مشروبات الکلی، ۱۶ سال است.

آلمان: ما در دانشگاه ما با دست روی میز می‌کوبیم تا استادمان را تشویق کنیم، به جای اینکه کف بزنیم یا هیچ کاری نکنیم.

استرالیا: روی کلاه ایمنی برای ترساندن پرندگان شاخه، چشم مصنوعی و .. می‌گذارند.

انگلستان: وقتی بشقاب یا لیوانی در رستوران‌ می‌شکند، کل رستوران فریاد می‌زنند و تشویق می‌کنند. وقتی تعطیلات به یک رستوران کانادایی رفته بودم و سینی لیوان‌ها از دست پیشخدمت افتاد، مردم با وحشت نگاه می‌کردند که من از صندلی خود بلند شده بودم و فریاد می‌کشیدم.

نیوزیلند: شکلات سوخاری در نیوزیلند عادی است.

اسلواکی: در عید پاک، پسران در حومه شهر پرسه می‌زنند و روی دختران آب می‌ریزند و با چوب آن‌ها را به آرامی می‌زنند و دختران از آن‌ها تشکر می‌کنند!

کشور‌های اسکاندیناوی: نوزادان را به تنهایی بیرون از خانه می‌گذارند تا چرت بزنند، حتی اگر باران یا برف ببارد!

ایسلند: افراد نام خانوادگی ندارند، در واقع نام خانوادگی آن‌ها از نام پدر با پسوند «پسر» یا «دختر» تشکیل شده است. علاوه بر این، فقط اجازه دارید از یک لیست مصوب نام فرزندان خود را انتخاب کنید یا یک نام جدید انتخاب کنید و مراحل تصویب آن را طی کنید.

ژاپن: چرت زدن سرکار قابل قبول است و حتی برخی کارفرمایان آن را تشویق می‌کنند، چون نشانه سختکوشی است.

ژاپن: خیابان‌ها معمولا نام ندارند، آدرس‌ها فقط عدد هستند.

کره جنوبی: همه در سال جدید، یعنی یکم ژانویه یک سال بزرگتر می‌شوند. علاوه بر این، نوزادی که به دنیا می‌آید یک ساله در نظر گرفته می‌شود، چون زمانی که در رحم مادر بوده هم به حساب می‌آید. بنابراین نوزادی که آخر دسامبر به دنیا می‌آید دو ساله در نظر گرفته می‌شود، اگرچه فقط دو روز زندگی کرده است. کره ای‌ها از سیستم معمولی که ما می‌شناسیم هم استفاده می‌کنند، بنابراین آن‌ها اساسا دو سن دارند.

انگلستان: دو شیر آب مجزا در سینک‌ها جود دارد، یکی با آب سرد و دیگری با آب گرم

منبع: brightside

برای این مطلب، بحران را یک شرایط ناخوشایند و منفی در نظر گرفته‌ایم که می‌تواند اقتصاد یک کشور را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد. در بسیاری از موارد این شرایط و توصیف می‌تواند شامل کشور‌هایی باشد که درگیر فجایعی مانند جنگ، اپیدمی بیماری یا قحط‌سالی باشند.با این وجود گاهی عوامل چنین بحرانی غیرمعمول و گاه عجیب و غریب هستند. بدین ترتیب مسائل ظاهرا کم ارزش و بی‌خطری مانند زاد و ولد کم، کم بودن تعداد کرکس‌ها یا داشتن گاو‌های بیش از حد برای برخی از کشور‌ها بسیار دردسرسازتر و خطرناک‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کند.

۱۰. بحران جمعیتی در کره جنوبی

بحران کاهش رشد جمعیت در کره جنوبی به حدی جدی است که دولت به زنان و مردانی که بچه‌دار می‌شوند پول می‌دهد. نرخ فرزندآوری این کشور در سال ۲۰۱۸ به پایین‌ترین نرخ خود رسیده و اگر به همین شکل ادامه داشته باشد، انتظار می‌رود تا کمتر از ۱۰ سال آینده، رشد جمعیت در این کشور منفی شود و این به معنای افزایش تعداد مرگ و میر‌ها در مقایسه با تولد نوزادان است. اگر راهکاری برای توقف این رویه اندیشیده نشود، بر اساس برآوردها، انتظار می‌رود که جمعیت این کشور در سال ۲۷۵۰ به صفر برسد. در طی تنها ۱۳ سال دولت کره جنوبی بیش از ۱۲۱ میلیارد دلار برای تشویق والدین به داشتن فرزندان بیشتر هزینه کرده است.

امروزه اکثر زوجین کره‌ای واجد شرایط دریافت ماهیانه ۲۷۰ دلار کمک هزینه تولد فرزند از طرف دولت هستند. از اواخر سال ۲۰۱۹ نیز زوجینی که فرزند یا فرزندانی کمتر از ۸ سال دارند می‌توانند روزی یک ساعت کمتر کار کرده و زودتر به خانه بروند. همچنین دولت در حال ساخت مهد کودک‌ها و مراکز مراقبت روزانه بیشتر است. همچنین مردان نیز در صورتی که همسرشان بچه‌دار شود ۱۰ روز مرخصی زایمان دریافت خواهند کرد که هفت روز بیشتر از ۳ روز مرخصی زایمان کنونی است.

۹. بحران گاو‌های بی‌صاحب در هند

ایالت اوتار پرادش در هند امروزه با بحران فلج کننده گاو‌های بی‌صاحب و رهاشده مواجه است. از آنجایی که گاو‌ها موجودات مقدسی شناخته می‌شوند، هندی‌ها از خوردن گوشت آن‌ها خودداری می‌کنند. اگر چه برخی از مردمان غیرهندو در این کشور گاهی اوقات گوشت گاو می‌خورند، اما دولت محلی و گروه‌های مدافع حقوق گاو‌ها عرصه را بر این بخش از جامعه هند تنگ می‌کنند. این موضوع باعث شده که کشاورزان و پرورش دهندگان احشام انگیزه زیادی برای نگهداری گوساله‌های نر یا گاو‌های ماده خود که دیگر شیر تولید نمی‌کنند نداشته باشند.

اغلب این کشاورزان این گاو‌های بی‌مصرف را در خیابان‌ها رها می‌کنند، زیرا نگهداری از آن‌ها هزینه دارد. در سال ۲۰۱۲، ۱۰۰۹۴۳۶ رأس گاو بی‌صاحب و رها شده در ایالت اوتار پرادش وجود داشت و در سرشماری امسال تعداد آن‌ها بسیار بیشتر خواهد بود. این گاو‌ها باعث آزار کشاورزان و وارد شدن خسارت به آن‌ها شده است، زیرا گاو‌های بی‌صاحب به شکل گله‌ای به مزارع حمله کرده و دانه‌های غلات کشاورزان را می‌خورند. بعضی از این گاو‌ها به مراکز نگهداری از گاو‌های بی‌خانمان و بی‌صاحب برده می‌شوند، اما این مراکز نیز دیگر جوابگوی سیل عظیم گاو‌های رها شده نیستند. این روز‌ها کشاورزان و اعضای جوامع مدافع حقوق گاوها، این گاو‌ها را در ساختمان‌های دولتی مانند مدارس و بیمارستان‌ها زندانی می‌کنند.

۸. بحران پاسپورت در ونزوئلا

در سال‌های اخیر ونزوئلا همواره به دلایل ناخوشایند و منفی در رأس اخبار رسانه‌ها قرار داشته است. این کشور آمریکای جنوبی دارای منابع غنی نفتی با اَبَرتورمی فلج کننده مواجه است که اقتصاد این کشور را به نابودی کشانده است. در شرایطی که دو نفر ادعای ریاست جمهوری در کشور را دارند، مشکلات زیادی در ونزوئلا وجود دارد که به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها رفع شوند. از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۲.۳ میلیون نفر ونزوئلا را به مقصد دیگر کشور‌های آمریکای لاتین ترک کرده‌اند. علاوه بر این، بسیاری نیز هنوز به خاطر نداشتن پاسپورت توان خارج شدن از کشور و ورود قانونی به کشور‌های همسایه را ندارند.

بحران پاسپورت در ونزوئلا چنان شدید است که کشور‌های همسایه به ونزوئلایی‌هایی که تاریخ اعتبار پاسپورتشان به پایان رسیده نیز اجازه ورود می‌دهند. با این وجود ونزوئلایی‌هایی که پاسپورت ندارند نمی‌توانند از کشور خارج شوند. گرفتن پاسپورت یا اسنادی که باید توسط دولت ونزوئلا صادر می‌شد حتی قبل از بحران اقتصادی نیز پروسه‌ای طولانی و پرپیچ و خم بود و اکنون بسیار بدتر نیز شده است. کارکنان اداره پاسپورت ونزوئلا عمداً روند صدور پاسپورت را به تعویق می‌اندازند تا متقاضیان مجبور شوند برای تسریع این پروسه بین ۱۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار به عنوان رشوه به آن‌ها بپردازند. این روز‌ها کمتر ونزوئلایی متقاضی پاسپورت یا کسانی که در دستگاه حکومتی روابطی ندارند وجود دارد که بتواند چنین رشوه هنگفتی بپردازد و دولت نیز تمایل چندانی به دادن پاسپورت به شهروندان و اجازه خروج از کشور به آن‌ها را ندارد.

۷. بحران سلامت در ونزوئلا

همچنین ونزوئلا یک بحران دیگر را علاوه بر بحران‌های گفته شده تجربه می‌کند و آن بحران در بخش سلامت و بهداشت این کشور است. دست کم ۲۲۰۰۰ پزشک از کشور فرار کرده‌اند که باعث شده ونزوئلا با بحران عمومی کمبود پزشک مواجه شود. در نتیجه برخی از بیمارستان‌ها تعطیل شده یا به طور نامنظم و موقتی فعال هستند و آن‌هایی که هنوز باز مانده‌اند نیز امکانات کافی برای خدمت‌رسانی به شهروندان ندارند. در این شرایط، بیماران باید هنگام مراجعه به بیمارستان، خود داروها، سرنگ‌ها، دستکش‌های استریل و حتی صابون برای ضد عفونی کردن را خود تهیه کرده و به بیمارستان ببرند. بدین ترتیب بیمارستان‌های ونزوئلا از جایی که افراد در آن درمان می‌شوند به جایی که افراد در آن می‌میرند تبدیل شده است.

بدین ترتیب در بیمارستان‌های این کشور بسیار عادی است که بیماران به خاطر یک بیماری به بیمارستان مراجعه کرده و در طول مدت حضور در آنجا به یک بیماری مرگبار دیگر نیز مبتلا شوند. کمبود شدید دارو و سوء تغذیه نیز بر وخامت اوضاغ افزوده که آن را به یک فاجعه واقعی انسانی تبدیل کرده است. همچنین بر تعداد موارد سوختگی افزوده شده، زیرا افراد ناچارند به جای سیستم‌های گرمایشی و لامپ‌های برقی از آتش چوب و لامپ‌های نفتی استفاده کنند.

۶. بحران غذایی چین

اکنون چندین سال است که چین با بحران غذایی مواجه بوده و جنگ تجاری با ایالات متحده این شرایط را بدتر نیز کرده است. سال گذشته، دولت چین در پاسخ به تعرفه‌های اعمال شده توسط دونالد ترامپ بر کالا‌های چینی وارداتی به ایالات متحده، تعرفه‌های مالیاتی جدیدی روی چندین قلم کالای خوراکی بسیار ضروری خود مانند سویا، سورگوم و ذرت که از ایالات متحده وارد می‌شدند اعمال کرد. جالب این که کمپانی Sinograin که ارگانی دولتی و مسئول ذخیره غلات دولتی است باید این مالیات را بپردازد.

بعد از این ماجراها، شی جین پینگ، رییس جمهور چین، به مناطق شمال شرقی این کشور که بیشترین مزارع کشور را در خود دارد سفر کرده و اعلام کرد که چین باید در زمینه تولیدات کشاورزی و غذایی بیش از قبل خودکفا باشد. تولید محصولات غذایی برای چین همواره دردسرساز بوده است. اگر چه چین یک پنجم جمعیت جهان را داراست، اما کمتر از یک دهم زمین‌های قابل کشاورزی جهان را در اختیار دارد.

علاوه بر این، بخش‌های زیادی از این زمین‌های قابل کشت یا توسط کارخانه‌ها و صنایع اشغال شده یا در اثر فلزات سنگینی که توسط فاضلاب این صنایع تولید شده، مسموم و غیرقابل کشت شده است. بحران غذایی در چین از دهه‌ها قبل آغاز شد، زمانی که بهبود استاندارد زندگی چینی‌ها باعث شد که مردم این کشور از رژیم غذایی عمدتاً مبتنی بر کربوهیدرات به سمت رژیم غذایی غنی از پروتئین روی بیاورند و این در شرایطی است که در این کشور زمین کشاورزی کافی برای کاشت سبزیجات و پرورش احشام وجود ندارد.

در حال حاضر، دولت چین توانسته با واردات غذا و اجاره یا خرید زمین‌های کشاورزی در برخی از کشور‌های قاره آفریقا، آمریکا و البته استرالیا مشکل تامین غذای خود را حل کند. با این وجود، جنگ تجاری با ایالات متحده نشان داده که وارد کردن اقلام خوراکی نمی‌تواند منبعی قابل اطمینان و بادوام برای تامین این نیاز باشد. علاوه بر این، بسیاری از کشور‌هایی که مزارع خود را به چینی‌ها اجاره داده‌اند در دهه‌های پیش رو با افزایش شدید جمعیت روبرو خواهند شد و به زمین‌هایشان برای سیر کردن شکم شهروندان خود نیاز خواهند داشت.

۵. بحران بازیافت پلاستیک در ایالات متحده

این یکی خبری بد برای فعالان محیط زیست است: دولت ایالات متحده نمی‌تواند بسیاری از تولیدات پلاستیکی قابل بازیافت خود را بازیافت کند. چندین سال پیش، مقدار زیادی از پلاستیک‌های قابل بازیافتی که در ایالات متحده استفاده می‌شد در نهایت به چین می‌رسید. این رویه از ژانویه ۲۰۱۸ تغییر کرد، زمانی که چین واردات پلاستیک‌های قابل بازیافت از ایالات متحده را ممنوع اعلام کرد. بدین ترتیب ایالات متحده برای جایگزینی چین به منظور بازیافت زباله‌های پلاستیکی خود دست به دامان کانادا، ترکیه، مالزی و تایلند شد.

در نیمه اول سال ۲۰۱۷، ایالات متحده بیش از ۴۰۰۰ تن پلاستیک قابل بازیافت را به تایلند صادر کرده بود. در مدت ۶ ماه پس از ممنوعیت واردات این پلاستیک‌ها به چین، صادرات زباله‌های پلاستیکی ایالات متحده به تایلند به بیش از ۹۱۰۰۰ تن رسید که ۱.۹۸۵ درصد افزایش را نسبت به سال قبل نشان می‌دهد. اما این کشور‌ها پلاستیک ایالات متحده را نمی‌خواهند. مالزی بر روی این اقلام مالیات وضع کرده و انواع پلاستیک‌هایی که می‌تواند وارد کند را محدود کرده است و دولت تایلند نیز قول داده که تا دو سال آینده واردات پلاستیک از ایالات متحده را به کلی ممنوع خواهد کرد. در پاسخ به این موضوع، برخی از ایالت‌های آمریکا یا بازیافت برخی از انواع پلاستیک‌ها را کنار گذاشته و یا بازیافت را به طور کلی رها کرده‌اند.

۴. بحران زاد و ولد در چین

چند دهه پیش، دولت چین برای کنترل جمعیت در حال رشد فزاینده خود سیاست تک فرزندی را تصویب و به اجرا گذاشت. این قانون با وسواس شدیدی اعمال شد و دولت حتی در موارد متعددی به سقط جنین اجباری و عقیم کردن افرادی که از اجرای آن سرباز می‌زدند استفاده کرد. در سال ۲۰۱۵، دولت چین سیاست دو فرزندی را جایگزین سیاست تک فرزندی کرد، زیرا مشخص شد که رشد جمعیت در این کشور نیز مانند کره جنوبی با کاهش مواجه شده است.

اما به نظر می‌رسد که زوجین چینی همچنان داشتن یک فرزند یا نداشتن فرزند را ترجیح می‌دهند. دولت چین می‌خواهد که زوجین بیش از یک فرزند داشته باشند و به همین دلیل با تبلیغات و پروپاگاندای ملی محور آن‌ها را به فرزندآوری بیشتر «برای وطن» تشویق می‌کند و رسانه‌های دولتی نیز بچه‌دار شدن والدین را یک مسئله ملی و فراتر از حریم خانواده می‌نامند. دولت در نظر دارد به خانواده‌هایی که صاحب دومین فرزند می‌شوند کمک هزینه مالی بپردازد. همچنین صحبت‌هایی در مورد کاهش مالیات برای خانواده‌های دارای دو فرزند و حتی کنار گذاشتن سیاست دو فرزندی و آزاد گذاشتن زوجین در داشتن هر تعداد فرزندی که بخواهند نیز در دولت این کشور شنیده می‌شود.

۳. بحران کرکس در هند

هند در گذشته کرکس‌های زیادی داشت و جمعیت کرکس در این کشور چنان بالا بود که کسی نیازی به سرشماری آن‌ها نمی‌دید به طوری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ تعداد این پرندگان در کشور بیش از ۴۰ میلیون مورد گزارش شده بود. این موضوع بین سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۷ با تغییری شدید همراه شد که در طی آن جمعیت کرکس‌ها با ۹۷ تا ۹۹.۹۹ درصد کاهش مواجه شد به نحوی که اکنون تنها ۲۰۰۰۰ کرکس در این کشور وجود دارند. جالب این که هیچ کسی متوجه کاهش جمعیت کرکس‌ها نشده بود تا اینکه روستاییان و محققان به ناگاه متوجه شدند که دیگر مانند گذشته کرکس به چشمشان نمی‌آید.

برخی کشاورزان حتی ادعا می‌کردند که ایالات متحده کرکس‌های کشورشان را به سرقت برده است. یادتان هست که گفتیم هندی‌ها گوشت گاو نمی‌خورند؟ در واقع مزرعه‌داران هندی، گاو‌های مرده خود را به کرکس‌ها می‌دادند. متاسفانه، دیکلوفناک که یک داروی مُسکن معمول است که هندی‌ها برای گاو‌های خود استفاده می‌کنند برای کرکس‌ها مرگبار است.

این دارو باعث از کار افتادن کلیه و مرگ کرکس‌هایی می‌شود که از جنازه گاو‌های مرده تغذیه می‌کنند. بدین ترتیب اکنون کرکس کافی برای خوردن لاشه گاو‌ها وجود ندارد که باعث شده تعداد زیادی لاشه گندیده و تجزیه نشده گاو در سراسر هند وجود داشته باشد. بدین ترتیب سگ‌ها و موش‌ها جایگزین کرکس‌ها شده‌اند، اما به اندازه کرکس‌ها تاثیرگذار نیستند. همچنین سگ‌ها و موش‌ها می‌توانند باعث انتقال باکتری‌های موجود در نعش گاو‌ها به انسان‌ها شوند. هند استفاده از دیکلوفناک را ممنوع و برنامه‌هایی برای افزایش جمعیت کرکس‌ها در پیش گرفته است، اما نتیجه دادن این سیاست‌ها زمان‌بر خواهد بود.

۲. بحران خودکشی در کره جنوبی

کره جنوبی یکی از بالاترین نرخ‌های خودکشی را در جهان دارد. در سال ۲۰۱۵ بیش از ۱۳۵۰۰ شهروند کره‌ای خودکشی کرده‌اند که به طور متوسط ۳۷ نفر در هر روز است. بیشتر کسانی که دست به خودکشی می‌زنند شهروندان مسن این کشور هستند که اغلب در فقر زندگی کرده و نمی‌خواهند باری بر روی دوش فرزندان و خویشاوندان خود باشند. بسیاری از افراد سالخورده در کره جنوبی چنان فقیر هستند که برای زنده ماندن به غذا‌های رایگان ارگان‌های خیریه وابسته‌اند. در پاسخ به نرخ بالای خودکشی در کشور، دولت کره جنوبی هر گونه توافق چند جانبه بین افراد برای دست زدن به خودکشی را جرم تلقی می‌کند. همچنین در سال ۲۰۱۱ و با ممنوعیت داروی آفت کش گیاهی خاصی که معمولاً برای خودکشی استفاده می‌شد، نرخ خودکشی در کره جنوبی با ۱۵ درصد کاهش مواجه شد.

۱. بحران انرژی‌های تجدیدپذیر در آلمان

آلمان کشور نماد انرژی‌های تجدیدپذیر است. در یک روز یکشنبه در سال ۲۰۱۷، آن چنان انرژی توسط منابع تجدیدپذیر تولید انرژی این کشور تولید شد که دولت به مصرف کنندگان پول داده تا انرژی بیشتری مصرف کنند. از این پدیده با عنوان «قیمت‌های منفی» یاد شده و در بلژیک، بریتانیا، فرانسه، سوییس و هلند نیز رخ داده بود.

در این گونه موارد، دولت به شهروندان و کارخانه‌ها پول می‌دهد که تجهیزات و ماشین‌آلاتی که به آن‌ها نیاز ندارند را نیز روشن کنند. البته در واقع به آن‌ها پولی پرداخت نمی‌شود بلکه هزینه این مصرف انرژی اضافی از قبض‌های آنان پاک می‌شود. این موضوع بدین دلیل است که انرژی طبیعی و سبز غیرقابل پیش‌بینی و غیرقابل کنترل است. برای مطابقت با نیاز‌ها می‌توان انرژی هسته‌ای یا زغال سنگ را کاهش یا افزایش داد، اما این موضوع در مورد صفحات خورشیدی و توربین‌های بادی صدق نمی‌کند، زیرا آن‌ها با توجه به شرایط آب و هوایی برق تولید می‌کنند.

بدین ترتیب چنین مشکلی در آلمان به پدیده‌ای به نام «فقر انرژی» منجر شده است. فقر انرژی زمانی رخ می‌دهد که شهروندان در پرداخت هزینه‌های برق خود با مشکل مواجه می‌شوند یا آنقدر پول صرف هزینه مصرف برق خود می‌کنند که پول کافی برای تامین نیاز‌های دیگر خود ندارند. این مشکل بدین دلیل رخ می‌دهد که آلمانی‌ها به طور متوسط ۱۷۱ دلار در سال برای قیمت‌های بالای برق به منظور فعال نگه داشتن کمپانی‌های تولید انرژی سبز پرداخت می‌کنند.

منبع: listverse